Hadith Makarim al-Akhlaq
Eu fui enviado para aperfeiçoar a nobreza de caráter | |
| Outros nomes | Hadith Tatmim |
|---|---|
| Tema | Complementação das virtudes morais com a vinda do Profeta Muhammad (s.a.a.s.) |
| Atribuído a | Profeta Muhammad (s.a.a.s.) |
| Autenticidade da cadeia | Mutawatir |
| Fontes xiitas | Al-Amālī (Shaikh Tūsī), Al-Risālah al-‘Alawiyyah e Majma‘ al-Bayān |
| Fontes sunitas | Sunan al-Kubrā (Bayhaqī), Musnad Ahmad ibn Hanbal, Ṣaḥīḥ al-Bukhārī e Al-Muwatta’ de Mālik ibn Anas |
O Hadith Makarim al-Akhlaq (Dito sobre a Nobreza de Caráter) (em árabe: حدیث مکارمالاخلاق) é um hadith do Profeta Muhammad (s.a.a.s.) no qual ele declara que o objetivo de sua missão profética é aperfeiçoar as virtudes morais. Este hadith afirma: “إِنَّمَا بُعِثْتُ لِأُتَمِّمَ مَکَارِمَ الْأَخْلَاق” (Eu fui enviado para aperfeiçoar a nobreza de caráter). Com base neste hadith, a moralidade é considerada uma questão central no Islã, e o aperfeiçoamento e ensino da nobreza de caráter são contados como os objetivos principais da missão profética do Profeta Muhammad (s.a.a.s.).
Este hadith é narrado em fontes Xiitas e Sunitas. Existem narrações com o mesmo significado, mas com frases ligeiramente diferentes, em fontes de hadith. Devido à frequência com que o conteúdo deste hadith é narrado, alguns pesquisadores o consideraram mutawatir ma'nawi (narrado com significado consensual por cadeias numerosas).
Afirma-se que Makarim al-Akhlaq (nobreza de caráter) difere de outras virtudes morais e é superior a elas. Em hadith, traços como paciência, gratidão, zelo, contentamento, bravura, manutenção dos laços familiares, modéstia, e bom caráter são contados como exemplos de Makarim al-Akhlaq.
Importância
O hadith “إِنَّمَا بُعِثْتُ لِأُتَمِّمَ مَکَارِمَ الْاَخْلَاق” (Eu fui enviado para aperfeiçoar a nobreza de caráter [e ensiná-la]).[1] Este hadith é famoso como Hadith Makarim al-Akhlaq[2] ou Hadith Tatmim (Hadith do Aperfeiçoamento)[3] e é narrado pelo Profeta Muhammad (s.a.a.s.).[4] Com base neste hadith, um dos objetivos principais da missão profética do Profeta Muhammad (s.a.a.s.) é o aperfeiçoamento e ensino da nobreza de caráter,[5] e ele é considerado uma declaração da importância das questões morais no Islã.[6]
Diferentes interpretações do Hadith
Diferentes interpretações foram feitas sobre o Hadith Makarim al-Akhlaq:
Murtada Mutahhari, estudioso Shi'i e escritor, escreveu que este hadith implica que a missão profética do Profeta está focada na esfera do espírito, moralidade e educação, tendo um aspecto emocional, sentimental e motivacional, e não dimensões científicas ou técnicas. Isso contrasta com a ética Socrática, baseada na virtude e no julgamento da razão e considera apenas o aspecto racional, sendo, portanto, seca, inerte e estática.[7]
Segundo Muhyi al-Din ibn Arabi (1165–1240), um gnóstico sunita e exegeta, cada um dos Profetas possuía uma maior capacidade de aceitar as virtudes, e aquele que veio depois deles desfrutou de todos os atributos e perfeições dos Profetas anteriores.[8] Portanto, o Profeta Muhammad (s.a.a.s.) alcançou a dignidade de aperfeiçoar completamente a nobreza de caráter.[9]
Alguns pesquisadores acreditam que a intenção do Hadith Makarim al-Akhlaq não é apresentar o alcance da nobreza de caráter como o único objetivo da missão profética,[10] já que objetivos como governança, liderança da sociedade e completar o argumento com o povo também foram declarados para a missão profética do Profeta.[11] Dada esta questão, várias possibilidades foram apresentadas para explicar o conceito desta narração:
- O hadith restringe o aperfeiçoamento da nobreza de caráter ao Profeta Muhammad (s.a.a.s.); ou seja, que, entre todos os Profetas, apenas ele foi enviado para aperfeiçoar a nobreza de caráter.[12]
- A intenção é restringir os virtudes de outras méritos morais; ou seja, o Profeta foi enviado para aperfeiçoar o Makarim al-Akhlaq, que são os traços morais mais elevados.[13]
- A causa e o objetivo principal da missão profética é o aperfeiçoamento da nobreza de caráter, e esta causa é a base de todas as outras causas e aspectos religiosos da missão profética.[14]
Autenticidade da Hadith
O Hadith Makarim al-Akhlaq é narrado em fontes Shi'i e sunitas:
Entre as fontes Shi'i, Al-Risalah al-Alawiyyah,[15] escrita por Muhammad ibn Ali al-Karajaki (falecido em 1057), e Tafsir Majma' al-Bayan,[16] escrita por Fadl ibn Hasan al-Tabarsi (falecido em 1153), são consideradas as fontes mais antigas que narraram o Hadith Makarim al-Akhlaq.[17] Além disso, Hasan ibn Fadl al-Tabarsi narrou esta narração sem citar a cadeia de narradores na introdução do seu livro Makarim al-Akhlaq.[18]
Este hadith também foi narrado em outras fontes com diferentes frases: em Fiqh al-Rida com a frase "بُعِثتُ بِمَکارِمِ الاَخلاق" (Eu fui enviado com a nobreza de caráter),[19] e no livro Amali, escrito por Shaikh Tusi (995–1067), com a frase "بُعِثتُ بِمَکارِمِ الاَخلاقِ و مَحَاسِنِها" (Eu fui enviado com a nobreza de caráter e seus méritos), narrado pelo Profeta Muhammad (s.a.a.s.).[20]
Entre as fontes sunitas, Bayhaqi (falecido em 1066) narrou esta narração em seu livro Sunan al-Kubra, mencionando a Silsilat al-Sanad (cadeia de narradores), de Abu Hurayrah, do Profeta (s.a.a.s.).[21] Além disso, Malik ibn Anas (711–795),[22] Ahmad ibn Hanbal (780–855),[23] e Muhammad ibn Isma'il al-Bukhari (810–870)[24] incluíram este hadith em seus livros com palavras semelhantes. Alguns pesquisadores, devido à frequência de narrações do conteúdo deste hadith com diferentes palavras e cadeias de narração em fontes Shi'i e sunitas, consideraram-no mutawatir ma'nawi ou, pelo menos, istifada ma'nawiyyah (consenso de significado) e aceito entre os estudiosos religiosos.[25]
Exemplos de Makarim al-Akhlaq
A palavra Makarim é o plural de «مَکرَمه», que significa grandeza e nobreza,[26] e Makarim al-Akhlaq é traduzido como "nobreza de caráter".[27] Nas fontes de hadith, várias narrações dos Imames Xiitas (a.s.) sobre Makarim al-Akhlaq foram narradas.[28] Em algumas delas, certos traços são mencionados como exemplos de Makarim al-Akhlaq. Kulayni, em seu livro Al-Kafi, narra um hadith do Imam Sadiq (a.s.) que descreve Makarim al-Akhlaq como o adorno dos Profetas e encoraja a possuí-los. Ele lista dez características como exemplos de Makarim al-Akhlaq: certeza (yaqin), contentamento, paciência, gratidão, autocontrole, bom caráter, generosidade, zelo, bravura, e humanidade.[29] Em outro hadith no mesmo livro, outras características são mencionadas como exemplos de Makarim al-Akhlaq: desespero (do que está com as pessoas), veracidade, cumprimento da confiança, manutenção dos laços familiares, hospitalidade, alimentar os necessitados, retribuir o bem, respeitar o direito do vizinho e respeitar o direito do amigo. Afirma-se então que o princípio de todos os modéstia e vergonha.[30]
Diferença entre Makarim e Mahasin Akhlaqiyyah
Em algumas narrações do Hadith Makarim al-Akhlaq, como a narração de Shaikh Tusi, a Mahasin Akhlaqiyyah (excelências de caráter) também é mencionada ao lado dos Makarim al-Akhlaq (nobreza de caráter).[31] Segundo Muhammad Taqi Falsafi (1907–1998), um orador religioso, não foi fornecido um critério claro nas narrações para distinguir as Mahasin dos Makarim.[32] No entanto, com base nos exemplos mencionados nos hadith para esses dois títulos, pode-se dizer que as qualidades morais que são louváveis pelo Legislador mas que podem ser combinadas com os desejos da nafs (alma),[33] e que se relacionam mais com as relações sociais e como interagir com os outros, são consideradas Mahasin Akhlaqiyyah (excelências de caráter).[34] Por outro lado, as moralidades, como reprimir a raiva, que requerem que a pessoa lute contra seus desejos da alma ou pelo menos os ignore, estão incluídas no Makarim al-Akhlaq (nobreza de caráter).[35]
Referências
- ↑ Ḥākimī e outros, al-Ḥayāt, vol. 6, pág. 675.
- ↑ ʿĀrifīnīyā, Barrasī-yi dilālī-yi ḥadīth-i Makārim al-akhlāq, pág. 138.
- ↑ Hādī, Makārim al-akhlāq; Pazhūhishī pīrāmūn-i Riwāyat-i tatmīm-i Makārim-i akhlāq, pág. 314.
- ↑ Ṭabrisī, Majmaʿ al-bayān, vol. 10, pág. 500.
- ↑ Narāqī, Miʿrāj al-saʿāda, pág. 107; Makārim Shīrāzī, Tafsīr-i nimūna, vol. 24, pág. 379.
- ↑ ʿAlīnizhād, Tafāwut-i makārim-i akhlāq bā maḥāsin-i akhlāq, pág. 6.
- ↑ Muṭahharī, Yāddāsht-hā-yi ustād. vol. 6, pág. 478.
- ↑ Ibn al-ʿArabī, Tafsīr Ibn al-ʿArabī, vol. 2, pág. 84.
- ↑ Ibn al-ʿArabī, Tafsīr Ibn al-ʿArabī, vol. 1, pág. 395.
- ↑ ʿĀrifīnīyā, Barrasī-yi dilālī-yi ḥadīth-i Makārim al-akhlāq, pág. 141.
- ↑ Hādī, Makārim al-akhlāq; Pazhūhishī pīrāmūn-i riwāyat-i tatmīm-i Makārim-i akhlāq, pág. 322; ʿĀrifī nīyā, Barrasī-yi dilālī-yi ḥadīth-i Makārim al-akhlāq, pág. 141.
- ↑ ʿĀrifīnīyā, Barrasī-yi dilālī-yi ḥadīth-i Makārim al-akhlāq, pág. 141.
- ↑ Hādī, Makārim al-akhlāq; Pazhūhishī pīrāmūn-i riwāyat-i tatmīm-i Makārim-i akhlāq, pág. 333.
- ↑ ʿĀrifīnīyā, Barrasī-yi dilālī-yi ḥadīth-i Makārim al-akhlāq, pág. 143.
- ↑ Karājakī, al-Risāla al-ʿalawīyya, pág. 11.
- ↑ Ṭabrisī, Majmaʿ al-bayān, vol. 10, pág. 500.
- ↑ ʿĀrifīnīyā, Barrasī-yi dilālī-yi ḥadīth-i Makārim al-akhlāq, pág. 105.
- ↑ Ṭabrisī, Makārim al-akhlāq, pág. 8.
- ↑ al-Fiqh al-mansūb ilā l-Imām al-Riḍā (a), pág. 353.
- ↑ Ṭūsī, al-Amālī, pág. 596.
- ↑ Bayhaqī, al-Sunan al-kubrā, vol. 10, pág. 323.
- ↑ Mālik b. Anas. Al Muwaṭṭāʾ, vol. 5, pág. 1330.
- ↑ Aḥmad b. Ḥanbal. Musnad al-Imām Aḥmad b. Ḥanbal, vol. 14, pág. 512-513.
- ↑ Bukhārī, al-ʾAdab al-mufrad, pág. 104.
- ↑ ʿĀrifīnīyā, Barrasī-yi sanadī-yi ḥadīth-i Makārim al-akhlāq, pág. 120.
- ↑ Bustānī, Farhang-i abjadī, pág. 855.
- ↑ Hādī, Makārim al-akhlāq; Pazhūhishī pīrāmūn-i Riwāyat-i tatmīm-i Makārim-i akhlāq, pág. 327.
- ↑ Kulaynī, al-Kāfī, vol. 2, pág. 55; Majlisī, Biḥār al-anwār, vol. 67, pág. 367-375.
- ↑ Kulaynī, al-Kāfī, vol. 2, pág. 56.
- ↑ Kulaynī, al-Kāfī, vol. 2, pág. 55.
- ↑ Ṭūsī, al-Amālī, pág. 596.
- ↑ Falsafī, Sharḥ wa tafsīr duʿā-yi makārim al-akhlāq, vol. 1, pág. 197.
- ↑ Falsafī, Sharḥ wa tafsīr duʿā-yi makārim al-akhlāq, vol. 1, pág. 198.
- ↑ ʿAlīnizhād, Tafāwut-i makārim-i akhlāq bā maḥāsin-i akhlāq, pág. 8.
- ↑ Falsafī, Sharḥ wa tafsīr duʿā-yi makārim al-akhlāq, vol. 1, pág. 198.
Bibliografia
- Ahmad b. Ḥanbal, Abū ʿAbd Allāh. Musnad al-Imām Ahmad b. Hanbal. Beirute: Muʾassisat al-Risāla, 2001.
- Al-Fiqh al-mansūb ilā l-Imām al-Riḍā (a); al-mushtahir bi-fiqh al-Riḍā (a). Mashhad: Muʾassisat Āl al-Bayt 1406 AH.
- Bukhārī, Muḥammad b. Ismāʿīl al-. Al-ʾAdab al-mufrad. Terceira edição. Editado por Muḥammad Fuʾād ʿAbd al-Bāqī. Beirute: Dār al-Bashāʾir al-Islāmiya, 1409 AH.
- Bustānī, Fuʾād Afrām. Farhang-i abjadī ʿArabī-Fārsī. Traduzido por Riḍā Mahyār. Segunda edição. Teerã: Intishārāt-i Islamī, 1375 Sh.
- Bayhaqī, Abū bakr Ahmad b. al-Ḥussain al-. Al-Sunan al-kubra. Terceira edição. Editado por Muḥammad ʿAbd al-Qādir ʿAṭā. Beirute: Dār al-Kutub al-ʿIlmīyya, 1424 AH.
- Falsafī, Muḥammad Taqī. Sharḥ wa tafsīr duʿā-yi makārim al-akhlāq. Décima segunda edição. Teerã: Daftar-i Nashr-i Farhang-i Islami, 1386 Sh.
- Ḥākimī, Muḥammad Riḍā e outros. Al-Ḥayat. Traduzido por Ahmad Ārām. Primeira edição. Teerã: Daftar-i Nashr-i Farhang-i Islami, 1380 Sh.
- Ibn al-ʿArabī, Muḥyi al-Dīn Muḥammad. Tafsīr Ibn al-ʿArabī. Editado por Rubāb, Samīr Mustafā. Primeira edição. Beirute: Dār Iḥyāʾ al-Turāth al-ʿArabī, 1422 AH.
- Karājakī, Muḥammad b. 'Alī. Al-Risāla al-ʿalawīyya. Primeira edição. Editado por ʿAbd al-ʿAzīz Karīmī. Qom: Dalīl-i Mā, 1427 AH.
- Kulayni, Muḥammad b. Ya'qūb al-. Al-Kāfi. Editado por ʿAlī Akbar Ghaffārī e Muḥammad Ākhūndī. Teerã: Dār al-Kutub al-Islāmīyya, 1407 AH.
- Muṭahharī, Murtaḍā. Yāddāsht-hā-yi ustād. [n.p], Ṣadrā, 1385 Sh.
- Malik b. Anas. Al Muwaṭṭāʾ. Editado por Muḥammad Muṣṭafā al-Aʿẓamī. Emirados: Muʾassisat Zāyid b. Sulṭān Āl Nahyan, 2004.
- Majlisī, Muḥammad Bāqir al-. Bihar al-anwar. Segunda edição. Beirute: Dār Iḥyāʾ al-Turāth al-ʿArabī, 1403 AH.
- Makārim Shīrāzī, Nāṣir. Tafsīr-i nimūna. Teerã: Dār al-Kutub al-Islāmiyya, 1374 Sh.
- Narāqī, Ahmad b. Muḥammad Mahdi. Miʿrāj al-saʿāda. 6ª edição. Qom: Intishārāt-i Hijrat, 1378 Sh.
- Ṭūsī, Muḥammad b. al-Ḥassan al-. Al-Amalī. Primeira edição. Qom: Dār al-Thiqāfa, 1414 AH.
- Ṭabrisī, Ḥassan b. al-Faḍl al-. Makarim al-akhlaq. Quarta edição. Qom: al-Sharif al-Raḍī, 1412 AH.
- Ṭabrisī, Faḍl b. al-Ḥassan al-. Majmaʿ al-bayān fī tafsīr al-Qurʾān. Editado por Muḥammad Jawād Balāghī. Terceira edição. Teerã: Intishārāt-i Nāṣir Khusraw, 1372 Sh.
- ʿĀrifīnīyā, Ḥussain e Muḥammadī, Muslim. Barrasī-yi dilālī-yi ḥadīth-i Makārim al-akhlāq bā tamarkuz bar sākhtār wa adabīyyāt-i ān. Em Faṣlnāma-yi Pajūhishnāma-yi akhlāq 14 - 53 (1400 Sh).
- ʿĀrifīnīyā, Ḥussain e Muḥammadī, Muslim. Barrasī-yi sanadī-yi ḥadīth-i Makārim al-akhlāq. Em Nashrīyya-yi Hadīth wa Andīsha 30 (1399 Sh).
- ʿAlīnizhād, Muḥammad Jawād. Tafāwut-i makārim-i akhlāq bā maḥāsin-i akhlāq. Em Nashrīyya-yi Muʾassisa-yi Tablīgh-i Ḥawza-yi ʿIlmīyya-yi Qom, 1397 Sh.
- Hadī, Asghar. Makārim al-akhlāq; Pajhūhishī pīrāmūn-i riwāyat-i tatmīm-i Makārim-i akhlāq. Em Faṣlnāma-yi akhlāq 5-6, Daftar-i Tablīghāt-i Islami-yi Iṣfahān (1385 Sh).