Saltar para o conteúdo

Livro de Ali

Fonte: wikishia
(Redirecionado de Livro de Ali (a.s.))

Livro de Ali (em arabe: Kitab Ali, كتاب علي) ou al-Jami'a (الجامعة) é um livro de hadith que foi ditado pelo Profeta Muhammad (s.a.a.s.) e escrito por Imam Ali ibn Abi Talib (a.s.). Este livro é uma das Legado do Imamato que indica o Imamato de seu possuidor. De acordo com os hadiths, em al-Jami'a estão expressas todas as leis islâmicas, mesmo as mais detalhadas. A ética, as crenças, as histórias dos profetas e as narrações esotéricas são consideradas outros tópicos deste livro.

As narrações indicam que este livro foi visto por pessoas de fora da Família do Profeta Muhammad (Ahl al-bait), incluindo Muhammad ibn Muslim, Zurarah ibn A'yan e Mansur Abbasi.

Introdução e importância

De acordo com hadiths xiitas, o livro al-Jami'a é um livro que foi ditado pelo Profeta Muhammad (s.a.a.s.) e escrito pelo Imam Ali ibn Abi Talib (a.s.).[1] Em narrativas, outros títulos como "Sahifah"[2] e "Livro de Ali"[3] foram usados, e alguns pesquisadores acreditam que todos se referem ao mesmo livro, pois nessas narrativas, características semelhantes são mencionadas para estes títulos.[4] Em contraste, Agha Buzurg Tehrani (falecido em 1969 d.C.) acredita que o Livro de Ali difere de al-Jami'a.[5]

Al-Jami'a, um Sinal do Imam

Com base em algumas narrativas, al-Jami'a é uma das Legado do Imamato que indica o Imamato do seu possuidor.[6] Agha Buzurg Tehrani acredita que o Livro de Ali (a.s.), assim como outras Legado do Imamato, era transmitido de mão em mão entre os Imames Xiitas e agora está com o Imam Mahdi (a.s.).[7]

Conteúdo do Livro

Com base em várias narrativas, todas as leis relacionadas ao que é lícito (halāl) e ilícito (harām), mesmo assuntos triviais como o preço de um arranhão, são mencionados no livro al-Jami'a.[8] Alguns pesquisadores sugeriram que este livro foi chamado de "al-Jami'a" por causa de sua abrangência de todas as leis.[9] Sayyid Hussain Modarresi Tabataba'i, um pesquisador xiita do século XV, em seu livro O Patrimônio Escrito Xiita, com base em várias narrativas, considerou o conteúdo do Livro de Ali como abrangendo os seguintes tópicos: leis dos ramos da religião, incluindo a oração, a peregrinação (hajj), a jihad, o matrimônio e o divórcio, a justiça e os testemunhos, as penas fixas (hudud) e as indenizações por danos, além de ética, crenças e virtudes, histórias dos profetas e narrações esotéricas.[10]

Características

Em narrativas, o tamanho do Livro de Ali (a.s.) é descrito como tendo um comprimento de setenta cúbitos (aproximadamente 35 metros)[11] e uma largura da espessura de uma coxa de camelo,[12] o que indica sua grande extensão e volume.[13] No entanto, em algumas narrativas, é mencionado que este livro era pequeno e cabia na bainha de uma espada.[14] Alguns pesquisadores, com base em outras narrativas, consideraram este livro pequeno não como todo o livro, mas como uma parte dele.[15] Sayyid Muhammad Kazim Tabataba'i (nascido em 1965 d.C.) acredita que este pequeno livro era outro livro, diferente do Livro de Ali (a.s.).[16]

Narradores

De acordo com a pesquisa de Majid Ma'aref (nascido em1953 d.C.), mais de quarenta pessoas narraram a existência do livro al-Jami'a.[17] Com base em algumas narrativas, vários companheiros dos Imames, como Muhammad ibn Muslim,[18] Zurarah ibn A'yan,[19] Abu Basir al-Muradi,[20] Abd al-Malik ibn A'yan[21] e Mu'attab,[22] e alguns de seus inimigos como Mansur Abbasi, viram o livro al-Jami'a.[23] Segundo Sayyid Muhammad Kazim Tabataba'i, o livro Wasa'il al-Shi'ah narra oitenta tradições do Livro de Ali (a.s.).[24]

Ponto de vista dos sunitas

De acordo com alguns pesquisadores, ao contrário das narrativas xiitas que distinguem entre o livro Jafr e al-Jami'a e seus conteúdos, nas narrativas sunitas tal distinção não existe. Em alguns casos nas narrativas sunnitas, onde estes dois livros são mencionados separadamente, seu conteúdo é apresentado como sendo o mesmo.[25] Sayyid Mir Sharif Jurjani, um estudioso hanafi do século VIII, acredita que o livro al-Jami'a foi escrito em uma forma codificada usando o método da ciência das letras.[26] Haji Khalifa definiu Jafr como o conhecimento da Lousa do Destino (lawh al-qadā) e al-Jami'a como o conhecimento da Lousa do Decreto (lawh al-qadar).[27]

Referências

  1. Ṣaffār, Baṣāʾir al-darajāt, pág. 142-146; Kulaynī, al-Kāfī, vol. 1, pág. 239.
  2. Ṣaffār, Baṣāʾir al-darajāt, pág. 153-155.
  3. Ahwāzī, al-Zuhd, pág. 39; Ashʿarī, al-Nawādir, pág. 79; Barqī, Kitāb al-maḥāsin, vol. 1, pág. 107, 273.
  4. Bahārdūst, Jifr wa jāmiʿa, 476.
  5. Tihrānī, al-Dharīʿa, vol. 2, pág. 305-306.
  6. Ṣadūq, Maʿānī al-akhbār, pág. 102-103; Ṣadūq, Man lā yaḥḍuruh al-faqīh, vol. 4, pág. 418-419.
  7. Tihrānī, al-Dharīʿa, vol. 2, pág. 305.
  8. Ṣaffār, Baṣāʾir al-darajāt, pág. 142-146; Kulaynī, al-Kāfī, vol. 1, pág. 239.
  9. Bahārdūst, Jifr wa jāmiʿa, 477.
  10. Mudarrisī Ṭabāṭabāʾī, Mīrāth-i maktūb-i Shīʿa , pág. 32-36.
  11. Kulaynī, al-Kāfī, vol. 1, pág. 239; Ṣadūq, Man lā yaḥḍuruh al-faqīh, vol. 4, pág. 419.
  12. Ṭūsī, al-Tahdhīb, vol. 9, pág. 271.
  13. Bahārdūst, Jifr wa jāmiʿa, 477.
  14. Barqī, Kitāb al-maḥāsin, vol. 1, pág. 17-18; Nasāʾī, al-Sunan al-kubrā, vol. 8, pág. 56.
  15. Bahārdūst, Jifr wa jāmiʿa, 477.
  16. Ṭabāṭabāʾī, Tārīkh-i hadīth-i Shīʿa, vol. 1, pág. 65-66.
  17. Maʿārif, Pajūhishī dar tārīkh-i ḥadīth-i Shīʿa, pág. 43-45.
  18. Ṭūsī, al-Tahdhīb, vol. 9, pág. 271.
  19. Kulaynī, al-Kāfī, vol. 7, pág. 94.
  20. Ṣaffār, Baṣāʾir al-darajāt, pág. 143.
  21. Ṣaffār, Baṣāʾir al-darajāt, pág. 153.
  22. Ṣaffār, Baṣāʾir al-darajāt, pág. 145.
  23. Jundī, al-Imām Jaʿfar al-Ṣādiq, pág. 200.
  24. Ṭabāṭabāʾī, Tārīkh-i hadīth-i Shīʿa, vol. 1, pág. 69.
  25. Bahārdūst, Jifr wa jāmiʿa, 477.
  26. Jurjānī, Sharḥ al-mawāqif, vol. 6, pág. 22.
  27. Ḥājī Khalīfa, Kashf al-ẓunūn, vol. 1, pág. 591.

Bibliografia

  • Ahwāzī, Ḥussain b. Sa'īd al-. Al-Zuhd. Qom: al-Maṭbaʿa al-ʿIlmīyya, 1402 AH.
  • Ashʿarī, Ahmad b. Muḥammad b. ʿĪsā al-. Al-Nawadir. Qom: Madrasa-yi Imām Mahdī (a), 1408 AH.
  • Bahārdūst, ʿAlī Riḍā. Jifr wa jami'a. dar dānishnāma-yi Jahān-i Islam. Teerã: Bunyād-i Dāʾirat al-Maʿārif al-Islāmī, 1385 Sh.
  • Barqī, Ahmad b. Muḥammad. Kitāb al-mahasin. Qom: Dār al-Kutub al-ʿIlmīyya, 1371 AH.
  • Haji Khalifa. Mustafá b. 'Abd Allah. Kashf al-ẓunūn ʿan asāmī al-kutub wa al-funūn. Bagdá: Maktabat al-muthannā, 1941.
  • Jundī, ʿAbd al-Ḥalīm al-. Al-Imām Jaʿfar al-Ṣādiq. Cairo: al-Majlis al-aʿlā li al-shuʾun al-Islāmiyya, 1397 AH.
  • Jurjani, Mir Sayyid Sharīf. Sharḥ al-mawaqif. Qom: al-Sharīf al-Raḍī, 1325 AH.
  • Kulayni, Muḥammad b. Ya'qūb al-. Al-Kāfi. Teerã: Dār al-Kutub al-Islāmīyya, 1407 AH.
  • Ma'ārif, Majīd. Pajūhishī dar tārīkh-i ḥadīth-i Shīʿa. Teerã: Muʾassisa-yi Farhangī wa hunarī-yi ḍarīḥ, 1374 Sh.
  • Mihrīzī, Mahdī. Kitāb ʿAlī. Qom: Ṣaḥīfa-yi khirad, 1390 Sh.
  • Mudarrisī Ṭabāṭabāʾī, Sayyid Hussain. Mīrāth-i maktūb-i Shīʿa. Qom: Nashr-i Muwarrikh, 1386 Sh.
  • Nasāʾī, Ahmad b. Shu'ayb. Al-Sunan al-kubra. Beirute: Muʾassisa al-Risāla, 1421 AH.
  • Sadūq, Muḥammad b. ʿAlī al-. Maʿānī al-akhbār. Qom: Intishārāt-i Islamī, 1403 AH.
  • Sadūq, Muḥammad b. ʿAlī al-. Man lā yaḥḍuruh al-faqīh. Qom: Intishārāt-i Islamī, 1413 AH.
  • Ṣaffār, Muḥammad b. Ḥassan. Baṣāʾir al-darajāt fī faḍāʾil-i Āl-i Muḥammad. Qom: Kitābkhāna-yi Āyat Allāh al-Marʿashī, 1404 AH.
  • Ṭabāṭabāʾī, Sayyid Muḥammad Kāẓim al-. Tārīkh-i hadith-i Shīʿa. Teerã: Samt, 1388 Sh.
  • Tihrani, Aqā Buzurg al-. Al-Dharīʿa ilā taṣānīf al-Shīʿa. Qom: Ismāʿīlīyān, 1408 AH.
  • Ṭūsī, Muḥammad b. al-Ḥassan al-. Tahdhīb al-aḥkām. Teerã: Dār al-Kutub al-Islāmīyya, 1407 AH.