Saltar para o conteúdo

Zulaikha

Fonte: wikishia

Zulaikha ou Zuleica, a esposa do Aziz do Egito (Potifar), cuja história com o Profeta José (a.s.) é mencionada no Alcorão.[1] No Alcorão, o nome de Zulaikha não é explícito, sendo referida apenas pelas expressões «الَّتِی هُوَ فِی بَيْتِهَا» "a mulher em casa que José estava"[2] e «امْرَأَتُ الْعَزِیز» "a esposa do Aziz [do Egito]"[3] dele se recorda.[4] Contudo, em algumas fontes de tafsir,[5] históricas[6] e de hadith,[7] seu nome é identificado como Zulaikha. Fakhr Razi, um exegeta sunita, considera que não há uma fonte confiável para este nome.[8] Em algumas fontes, o nome da esposa do Aziz do Egito é dado como Zalyakha.[9]

A história de profeta Yusuf (José (a.s.)) e Zulaikha é narrada em partes do Alcorão e da Torá.[10] Segundo alguns pesquisadores, há diferenças nos relatos desta história entre o Alcorão e a Torá.[11] De acordo com o Alcorão, Zulaikha quis obter prazer de Yusuf; porém, Yusuf, ao "ver a prova de seu Senhor", fugiu em direção à porta.[12] Nasir Makarim Shirazi, um exegeta xiita, opina que o Profeta Yusuf foi salvo daquele ambiente pecaminoso por meio de ajuda divina.[13] Zulaikha alcançou Yusuf e rasgou sua camisa.[14] Na porta, Yusuf e Zulaikha depararam-se com o Aziz do Egito.[15] Zulaikha e Yusuf, cada um, acusaram o outro de traição.[16] Naquele momento, um parente de Zulaikha testemunhou que, se a camisa de Yusuf estivesse rasgada por trás, Yusuf estaria dizendo a verdade.[17] Assim, a acusação de traição contra Yusuf foi retirada.[18]

De acordo com alguns relatos, a testemunha que depôs a favor de Yusuf era a sobrinha de Zulaikha, de três meses de idade,[19] que começou a falar pelo poder de Deus.[20] No entanto, em outras narrações, a testemunha é descrita como um homem sábio.[21] Segundo alguns exegetas, a pedido de Zulaikha, Yusuf foi aprisionado;[22] mas após um tempo, Zulaikha confessou seu pecado e a veracidade de Yusuf.[23]

Zulaikha era uma mulher bela, rica[24] e idólatra.[25] Ela não tinha filhos com o marido.[26] Segundo algumas fontes, depois que Zulaikha, já na velhice, se arrependeu e se tornou monoteísta, ela foi rejuvenescida pela súplica de profeta Yusuf (a.s.) e casou-se com ele.[27] Diz-se que desse casamento nasceram dois filhos.[28] Contudo, alguns pesquisadores acreditam que essas narrações, devido a diversas questões como falhas em sua cadeia de transmissão e em seu texto, não são confiáveis e que seu conteúdo foi retirado da Torá.[29]

Baseado em pesquisas realizadas, Zulaikha exerceu uma grande influência sobre o pensamento dos sufistas.[30] Diz-se que os Ahl al-Tasawwuf elogiaram muito os estados e comportamentos de Zulaikha e, com base neles, expressaram suas visões místicas.[31] A história do amor de Zulaikha pelo Profeta Yusuf (a.s.) teve uma vasta repercussão na literatura mundial, incluindo a literatura persa, turca e europeia.[32]

Referências

Bibliografia

  • Asadī, ʿAlī. Zuleikha dar Dāʾirat al-maʿārif-i Qurān-i Karīm. Qom: Būstān-i Kitāb, 1395 Sh.
  • Bayḍāwī, ʿAbd Allāh b. 'Umar. Anwār al-tanzīl wa asrār al-taʾwīl. 1ª edição. Beirute: Dār Iḥyāʾ al-Turāth al-ʿArabī, 1418 AH.
  • Daylamī, Ḥassan b. Muḥammad. Aʿlām al-dīn fī ṣifāt al-muʾminīn. Qom: Muʾassisat Āl al-Bayt(a), 1408 AH.
  • Fakhr al-Rāzī, Muḥammad b. al-ʿUmar al-. Mafatīh al-ghayb. Terceira edição. Beirute: Dār Iḥyāʾ al-Turāth al-ʿArabī, 1420 AH.
  • Fayḍ al-Kāshānī, Muḥammad b. al-Murtaḍā al-. Tafsīr al-Ṣāfī. Editado por Ḥussain Aʿlamī. Segunda edição. Teerã: Maktabat al-Ṣadr, 1415 AH.
  • Kāshānī, Mullā Fatḥ Allāh. Manhaj al-ṣādiqīn fī ilzām al-mukhālifīn. Kitābfurūshī-yi Muḥammad Ḥassan ʿIlmī. Teerã: 1336 Sh.
  • Khazzāz al-Qummī, ʿAlī b. Muḥammad b. ʿAlī al-. Kifāyat al-athar fī l-naṣṣ ʿalā l-aʾimmat al-ithnā ʿashar. Qom: Bīdar, 1401 AH.
  • Khusrawī, Zahrāʾ. Pajūhish-i taṭbīqī-yi dāstān-i Yūsuf wa Zuleikhā dar adabiyyāt-i Islāmī. Majalla-yi Dānishnāma 2 (Waḥīd-i ʿUlūm wa taḥqīqāt) (1388 Sh).
  • Ibn al-Jawzī, ʿAbd al-Raḥmān b. 'Alī. Al-Muntaẓam fī tārīkh al-umam wa l-mulūk. Beirute: Dār al-Kutub al-ʿIlmīyya, 1412 AH.
  • Ibn Khaldūn, ʿAbd al-Raḥmān b. Muḥammad. Diwān al-mubtadaʾ wa l-khabar fī tārīkh al-ʿarab wa l-barbar wa man ʿaṣarahum min dhawi l-shaʾn al-akbar. Beirute: Dār al-Fikr, 1408 AH.
  • Makārim Shīrāzī, Nāṣir. Tafsīr-i nimūna. Teerã: Dār al-Kutub al-Islāmiyya, 1374 Sh.
  • Maʿārif, Majīd e outros. Barrasī-yi riwāyāt-i tafsīrī-yi farīqayn dar masʾala-yi izdiwāj-i Ḥaḍrat-i Yūsuf bā Zuleikhā. Dū faṣlnāma-yi ḥadīth pajūhī 13 (1394 Sh).
  • Maqātil, Ibn Sulayman. Tafsīr Maqātil b. Sulayman. Beirute: Dār Iḥyāʾ al-Turāth, 1423 Sh.
  • Muqaddasī, Muṭahhar b. Tahir. Al-Badʾ wa al-tārīkh. Egito: Maktabat al-Thiqāfa al-Dīnīyya, [n.d].
  • Pākmihr, ʿAlī. Zuleikha dar andīsha-yi Shāʿirān wa ʿĀrifān-i qarn-i panjum tā haftum. Faslnamā-yi takhassusī adabiyyāt-i Fārsī 46 (1394 Sh).
  • Qurtubī, Muḥammad b. Ahmad al-. Al-Jāmiʿ li-aḥkām al-Qurʾān. Teerã: Nāṣir Khusraw, 1364 Sh.
  • Qummī, ʿAlī b. Ibrahim al-. Tafsir al-Qummi. Editado por Mūsawī Jazāʾirī. Terceira edição. Qom: Dār al-Kitab, 1404 AH.
  • Rāwandī, Saʿīd b. Hibat Allah. Qiṣaṣ al-anbīyāʾ. Mashhad: Markaz-i Pazhūhish-hā-yi Islamī, 1409 AH.
  • Saʿdī, Muṣliḥ b. 'Abd Allah. Būstān-i Saʿdī. Editado por: Muḥammad ʿAlī Furūghī. Teerã: Quqnūs, 1372 Sh.
  • Saʿdī, Muṣliḥ b. 'Abd Allah. Ghazalīyyāt -i Saʿdī. Editado por: Muḥammad ʿAlī Furūghī. Teerã: Quqnūs, 1342 Sh.
  • Sadūq, Muḥammad b. ʿAlī al-. ʿUyūn akhbār al-Riḍā. Editado por Mahdī Lājiwardī. Teerã: Nashr-i Jahān, 1378 AH.
  • Sadūq, Muḥammad b. ʿAlī al-. ʿIlal al-sharāʾiʿ. Qom: Dāwarī, 1385 Sh.
  • Ṣādiqī, Sayyid Muḥammad. Nigāh-i taṭbīqī bi dāstān-i Yūsuf wa Zuleikhā dar Qurʾān-i majīd wa Tūrāt. O Diário de Adabiyyāt-i Taṭbīqī, No 4, 1368 Sh.
  • Ṭabrisī, Faḍl b. al-Ḥassan al-. Majmaʿ al-bayān fī tafsīr al-Qurʾān. Teerã: Nāṣir Khusraw, 1372 Sh.